W 1982 r. Warszawska Kuria Metropolitalna uzyskała zgodę Stołecznego Miasta Warszawy na budowę nowego kościoła w Pruszkowie, w wyniku której w 1983 r. do Tworkowskiej Filii Św. Edwarda został skierowany ks. Tadeusz Woch.
Kapłan przybywa do przyszpitalnego kościoła Przemienienia Pańskiego w czasie kiedy Rektorem szpitala jest ks. Roman Indrzejczyk. W pierwszej kolejności po przybyciu rozpoczyna starania o prawne odzyskanie zagrabionej pezez komunistyczne władze działki, zakupionej przez ks. Franciszka Bujalskiego na ul. Partyzantów 22 (dawniej 15), co w tym samym roku mu się udaje. Zostaje mianowany Administratorem Parafii Św. Edwarda i na odzyskanym terenie rozpoczyna remont istniejących budynków pod przyszłą plebanię.
Równocześnie rozpoczyna budowę kaplicy mającej pełnić rolę tymczasowej świątyni, którą po wybudowaniu przy wielkiej pomocy społecznej parafian, 14 kwietnia 1984 r. poświęcił Bp. Jerzey Modzelewski.
1 czerwca 1984 r. kard. Józef Glemp erygował parafię św. Edwarda Wyznawcy w Pruszkowie, nominując na urząd Proboszcza dotychczasowego administratora. W nowo powstałej Parafii zostaje powołana Rada parafialna, wspólnota Koła Żywego Różańca, wspólnota Koła przyjaciół KUL, formacja Lektorów i Ministrantów. 29 września 1985 r. odbywa się uroczystość przekazania przez harcerski Krąg Seniorów im. A. Kamińskiego w Pruszkowie, płaskorzeźby Matki Boskiej Wysiedlonej, cennego daru przedstawiającego wizerunek Madonny Polski Walczącej.
W 1986 r. parafianie z ks. Proboszczem przystępują do wznoszenia budynku kościoła według projektu architekta Janusza Trzebuchowskiego.
W 1986 r., ks. Tadeusz zostaje Duszpasterzem Ludzi Pracy w Pruszkowie, a od 18 stycznia 1987 r. organizuje w parafii co miesięczne Msze św. w intencji Ojczyzny. 8 czerwca 1987 r. w Bazylice Archikatedralnej św. Jana Chrzciciela ówczesny papież Jan Paweł II poświecił kamień węgielny pruszkowskiej świątyni, który został uroczyście wmurowany przez Prymasa Polski kard. Józefa Glempa 22 czerwca 1989 r..
W 1999 r. Kościół został wyposażony w dwa boczne ołtarze, po lewej Matki Bożej Miłosierdzia z obrazem Jej Ostrobramskiego oblicza, oraz po prawej Św. Edwarda Wyznawcy z namalowanym przez Prof. Stanisława Słoninę obrazem przedstawiającym patrona parafii. 24 grudnia 1999 r. Ks. Prymas kard. Józefa Glemp poświęcił nowo wybudowany kościół i odprawił w nim uroczystą Pasterkę, a następnie 3 Czerwca 2000 r. konsekrował świątynię . W 2001 r. ukończony zostaje ołtarz główny wybrany w ogólnym głosowaniu przeznaczone parafian, oraz dwa obrazy autorstwa Prof. Stanisława Słoniny przedstawiające Jezusa Miłosiernego i Św. O. Pio, które zostały zawieszone po obu stronach ołtarza. W 2002 r. zakupiono organy piszczałkowe, a rok później dzwony którym nadano imiona: „św. Edward”, „Jan Paweł II – Papież Polak” i „św. Tadeusz”.
We wrześniu 2003 r. wprowadzono cykliczne katechezy dla dorosłych, które z czasem przekształciły się w nową formację Grupy Czwartkowej. Ks. Tadeusz był bardzo dobrym gospodarzem zżytym ze swoimi parafianami, którzy mocno Go wspierali, co pozwoliło Mu, w tak krótkim czasie i tak ciężkich czasach z ich pomocą wybudować najpierw kaplicę, a następnie kościół. Budowniczy świątyni zmarł nagle 29 października 2003 r. na terenie kościoła. Uroczystości pogrzebowe celebrował kard. Józef Glemp. Decyzją władzy archidiecezjalnej został pochowany w grobie przy kościele. Fenomenem posługi ks. Tadeusza jest fakt, iż przystępując do budowy świątyni w niezbyt zamożnej parafii, w niełatwych latach osiemdziesiątych, postanowił zwrócić się listownie do mieszkających w Polsce Edwardów, aby wsparli finansowo budowę kościoła z tak bardzo oryginalnym i pierwszym w kościołach naszego kraju patronem, Św. Edwardem. Odzew nie był duży, ale i tak zaskoczył wszystkich. Ponad 10% adresatów z całej Polski zdecydowało się na modlitewne i materialne wsparcie budowy, a ich adresy przechowywane są w parafialnym archiwum.
7 grudnia 2003 r. obowiązki Proboszcza podejmując dzieło wykończenia kościoła i terenu wokół niego, przejmuje przybyły z parafii Św. Zygmunta w Warszawie, ks. Krzysztof Kosk.
Pierwszym zadaniem którego się podjął było upamietnienie budowniczego świątyni co zaowocowało pamiątkową tablicą umiejscowioną w kościelnym krużganku.
Nastepnie podjał sie uporządkowania terenu wokół świątyni. Zniknęły drewniane komórki będące pozostałością budowy kościoła, w ich miejsce pojawił się rozległy trawnik i iglaki. Wokół świątyni ułożono kostkę, w miejscu pochówku ks. Tadeusza stanął granitowy pomnik, a obok kaplica Matki Bożej.
W kościele usytuowano kamienną chrzcielnicę, wymieniono mikrofony oraz nagłośnienie, zainstalowano ogrzewanie gazowe. Schody główne i boczne oraz balkon na wieży świątyni wykończono kamieniem.
W sali nad Zakrystią zorganizowano salę spotkań dla wspólnot, z myślą o dzieciach i młodzieży w dolnym kościele powstała sala komputerowa z dostępem do internetu, ze starej kaplicy przy kościele utworzono salę sportową. Wybudowano nowy budynek kancelarii parafialnej, w budynku starej po remoncie dachu, powstała salka katechetyczna, oraz sala bilardowa. Rozbudowano garaże, wymieniono wszystkie okna na plebani. Na sam koniec posługi wyposażył świątynię w miejsce przewodniczenia, ławki dla ministrantów i konfesjonały. Dzięki umiejętności dotarcia i zmobilizowania parafian, którzy chętnie oraz hojnie wspierali podjęte przez księdza inicjatywy, zorganizował dofinansowania obiadów w szkole podstawowej i wyjazdy wakacyjne dla dzieci, w tym dla tych uboższych na koszt sponsorów. Ks. Krzysztof był bardzo pracowitym gospodarzem, a przede wszystkim inicjatorem budowania Kościoła jako wspólnoty wspólnot o głębokiej duchowości, którą się dzielił i do której inspirował. Swoją posługę w szczególny sposób okazywał opiekując się powstałą Grupą Neokatechumenalną, oraz głosząc katechezy dla dorosłych. Zainicjował powstanie Chóru parafialnego „Deesis”, Scholi dziecięcej „Paciorki” i Scholi młodzieżowej. Zainaugurował działalność pierwszej oficjalnej strony parafialnej, wprowadził cykliczne Nabożeństwo Fatimskie. Zorganizował na terenie parafii pomoc w nauce dla dzieci i młodzieży, zbiórki paczek żywnościowych dla najuboższych, oraz wspólne spotkania parafian podczas organizowanych festynów parafialnych. W 2007 r. powrócił do parafii Św. Zygmunta w Warszawie gdzie został powołany na urząd Proboszcza.
1 lipca 2007 r. Probostwo przejął przybyły z parafii Objawienia Pańskiego w podwarszawskim Bliznem, ks. Kanonik Kacper Kisieliński.
Z inicjatywy Ks. Kacpra odnowiono fasadę budynku za plebanią oraz garaży oraz udostępniono sale w budynku za plebanią dla MOPSu na świetlice socjalną dla dzieci.
Po roku pracy ks. Kacper został mianowany Proboszczem w parafii Matki Bożej Łaskawej w Złotokłosie.
1 lipca 2008 r. proboszczem został mianowany przybyły z parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Warce ks. Prałat Zenon Tomczak.
Ks. Zenon posługę zaczyna od wybudowania nowego klinkierowego ogrodzenia od frontu świątyni, oraz rozpoczecia prac związanych z ekspertyzą i planem działań naprawczych, dotyczących zalanego przez wody gruntowe dolnego kościoła.
W 2012 r. w krużganku kościoła z inicjatywy parafian, przyjaciół Śp. ks. Romana Indrzejczyka, zamontowano pamiątkową tablicę upamiętniającą tragicznie zmarłego.
Problemy zdrowotne nie pozwoliły Ks. Zenonowi na większe zaangażowanie się w zamierzone cele, 31 października 2013 r. zmarł w Warszawskim szpitalu na ul. Banacha nie odzyskując przytomności, po przebytej w czerwcu tego roku operacji. Uroczystej Mszy św. pogrzebowej sprawowanej 6 listopada 2013 r. przewodniczył, ks. kard. Kazimierz Nycz Arcybiskup Metropolita Warszawski, któremu asystowało ponad stu kapłanów. Ks. Zenon został pochowany podczas ceremonii prowadzonej przez ks. Bp. Tadeusza Pikusa, na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
26 sierpnia 2013 r. w związku z ciężkim stanem zdrowia ks. Zenona decyzją ks. Kardynała Kazimierza Nycza, do Parafii zostaje posłany obejmując urząd Administratora, ówczesny Wikariusz pruszkowskiej Parafii Św. Kazimierza, ks. Robert Kamiński.
Administracyjne zarządzanie zaczyna od uporządkowania terenu wokół kościoła i grobu ks. Tadeusza na X rocznicę Jego śmierci, oraz odmalowania wnętrza świątyni.
1 grudnia 2013 r. w miesiąc po śmierci ks. Zenona, zostaje nominowany Proboszczem. Obejmując urząd wznawia działalność chóru parafialnego i parafialnej strony internetowej, organizuje prace docieplenia świetlika nad prezbiterium, oraz remontu mieszkania na plebanii. Z inicjatywy ks. Roberta w październiku 2013 r. zawiązuje się formacja Lektorów seniorów pełniących funkcje lektorskie na niedzielnych i świątecznych Mszach św., oraz 17 marca 2014 r. Parafialny Zespoł Caritas, który zajmuje się organizowaniem pomocy dla potrzebujących. W dniach 24 – 25 czerwca 2014 r. w trakcie 24 godzinnej Uroczystość nawiedzenia parafii przez kopię Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej zawierza parafię Matce Bożej.
11 października 2015 r. zostaje poświęcony obraz Św. Jana Pawła II autorstwa Prof. Stanisława Słoniny ktory zostaje umiejscowiony po lewej stronie oltarza. W tym samym roku przeprowadzono remont organówi, oraz zainstalowano sprzęt RTV do wyświetlania tekstów pieśni i system alarmowy, tak by kościół mógł być otwarty dla parafian przez cały dzień. 13 listopada 2015 r. po Rekolekcjach Ewangelizacyjnych Odnowy (REO) zawiązuje się Wspólnota Odnowy w Duchu Św. W marcu 2016 r. z inicjatywy Proboszcza zostają zorganizowane pierwsze spotkania informacyjno-organizacyjne dla osób będących w związkach niesakramentalnych. W tym samym roku, aktywując kult Św. Edwarda, wtorkowe Msze wieczorne cyklicznie sprawowane są jako Nowenna za przyczyną św. Edwarda w intencjach zbiorowych. We wrześniu 2016 r. ks. Robert inicjuje nawiedzenie małego obrazu MB Częstochowskiej w domach Parafian, zakończone 25 czerwca 2017 r. uroczystą Mszą św. dziękczynną.
7 października 2017 r. z inicjatywy Ks. Roberta, oraz O. Marka Nowackiego dyrektora Jasnogórskiej Rodziny Różańcowej (Paulina pochodzącego z naszej parafii) powstaje wspólnota przynależna do Jasnogórskiej Rodziny Różańcowej. W 2020 r. z powodu pandemii COVID w wyniku wprowadzonych zakazów zaburzone zostały wpływy konieczne do bieżącego utrzymania Parafii, był to bardzo trudny czas dla ks. Proboszcza który pomimo przeciwności starał się by zaistniała sytuacja w jak najmniejszym stopniu wpływała na funkcjonowanie Parafii. W 2024 r. w kościele i wokół niego założono monitoring, oraz na wieży kościelnej przeprowadzono konserwację i modernizację napędu automatycznego, oraz montaż amortyzatorów drgań dzwonów.
autor: Marek Starużyk